De mooiste avonturen beginnen soms met een grap die onverwacht werkelijkheid wordt.

Eind juli ging ik met een groep vrienden – die ik al ken sinds onze middelbare schooltijd, samen met hun partners en kinderen – op vakantie. In 2003 besloten we onze eigen vriendengroep te vormen: PREX, samengesteld uit de eerste letters van onze voornamen. Sindsdien proberen we ieder jaar iets bijzonders samen te doen, of een reis te maken. Geen eenvoudige klus, zeker niet nu één van ons in Australië woont, maar vaak lukt het ons toch.

Dit jaar viel de keuze op een vakantiebestemming in Frankrijk, vlak bij de Zwitserse grens en het Meer van Genève. Met een knipoog: niet ver van het plaatsje Saint-Prex. In 2009 was de rest daar al eens geweest, maar ik moest toen verstek laten gaan. Hoog tijd dus om dat in te halen.

Voor de lol besloot ik in het voorjaar een bericht te sturen naar de gemeente Saint-Prex. In mijn beste Frans legde ik uit wie we zijn, voegde enkele foto’s toe en vroeg of de burgemeester misschien een bijzondere groet wilde sturen. Mijn verwachting: nul komma nul.

Maar tot mijn grote verrassing ontving ik een officiële brief terug, compleet met gemeentestempel, én een uitnodiging voor een exclusieve borrel op 1 augustus 2025 – de Zwitserse nationale feestdag.

Daarop besloten we het groots aan te pakken. We lieten jacks maken in de Zwitserse kleuren met onze groepsnaam erop en namen cadeautjes mee. Eén daarvan: een sigarenkistje dat ik rood verfde, voorzien van een speciaal etiket en gevuld met Nederlandse lekkernijen. Ook gaven we een fles Wageningse kruidenbitter – een knipoog naar onze gezamenlijke roots in de regio Wageningen.

De ontvangst op 1 augustus bij het boothuis aan het Meer van Genève was werkelijk feestelijk. Burgemeester (Syndic) Stéphane Porzi en het gemeentebestuur stonden ons al op te wachten. We kregen hapjes en drankjes, maakten een boottocht, genoten van een optocht en sloten af met een schitterend vuurwerk boven het water. Dankzij onze opvallende jacks kwamen veel nieuwsgierige mensen naar ons toe – vaak in de veronderstelling dat we een sportteam waren. Dat leverde verrassende en leuke gesprekken op.

Wat begon als een geintje, groeide uit tot een onvergetelijke ervaring en een warm contact. Het rode doosje staat inmiddels op het bureau van de burgemeester. Missie geslaagd!

Dit soort ideeën bedenken, organiseren en tot leven brengen – en mensen met elkaar verbinden – geeft me ontzettend veel energie.